Το άθλημα που δημιουργήθηκε στο μαγικό σύμπαν του Χάρι Πότερ, παίζεται και στην πραγματικότητα.
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, στη Νέα Υόρκη, διοργανώθηκε το 4ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κουίντιτς, ανάμεσα σε 46 ομάδες από τις ΗΠΑ και τον Καναδά, κυρίως κολεγιακές, όπως Χάρβαρντ και Οξφόρδη, και σχολικές. (Ναι, Χάρβαρντ και Οξφόρδη.) Όμως τη στιγμή που μιλάμε, δεκάδες τέτοιες ομάδες σχηματίζονται σε όλο τον κόσμο, δείχνοντας πως η μανία γι' αυτό το ψευδοσπόρ όλο και μεγαλώνει.
Σύμφωνα με τις περιγραφές της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, το Κουίντιτς, το ομαδικό παιχνίδι που είναι αντίστοιχο του κολεγιακού φούτμπολ αλλά για τα σχολεία των μάγων, θέτει αντιμέτωπες δύο ομάδες των 7, με απώτερο στόχο ο κυνηγός της μίας ή της άλλης να πιάσει τη χρυσή μπάλα, λήγοντας το ματς. Δύο μαύρες μπάλες σημαδεύουν παίκτες των δύο ομάδων τυχαία, οι υπόλοιποι προσπαθούν να σκοράρουν άλλες μπάλες μέσα σε μικρά κυκλικά τέρματα (τα οποία φυλάσσονται από έναν τερματοφύλακα) και -α ναι-, η χρυσή μπάλα κινείται παντελώς τυχαία. Ένα ανούσιο χάος, βασικά.
ΟΚ. Κατ' αρχάς, το να μεταφέρεις ένα φανταστικό σπορ στην πραγματικότητα δεν είναι απαραίτητα ανόητο. Το πρόβλημα είναι στην προκειμένη περίπτωση με το Κουίντιτς, διότι αυτό το «σπορ» δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα. Η Ρόουλινγκ ένωσε με μάλλον τυχαίο τρόπο στοιχεία από ράγκμπι, ποδόσφαιρο και κρίκετ, με τρόπο που κάνει εμφανές πως η γυναίκα δεν έχει την παραμικρή ιδέα από ομαδικά σπορ. Το ποιος θα κερδίσει είναι σχεδόν τυχαίο, η δράση συχνά λαμβάνει χώρα σε σημεία όπου το κοινό δε μπορεί να παρακολουθήσει, για να μη σχολιάσουμε το γεγονός πως μπορείς να λήξεις το παιχνίδι καταδικάζοντας την ομάδα σου σε ήττα. (Αν είναι πολύ πίσω στο σκορ όταν πιάσεις τη χρυσή.)
Το πρόβλημα δηλαδή υπήρχε από τις σελίδες, μεταφέρθηκε στην οθόνη (σταθερά οι χειρότερες σκηνές κάθε ταινίας) και εσχάτως, έχει πάρει σάρκα και οστά και συμβαίνει ανάμεσά μας. Πάρε μια ιδέα του πώς μεταφράζεται το Κουίντιτς στον πραγματικό κόσμο, από ένα βιντεάκι προπονήσεων στο Χάρβαρντ.
Αυτό θα πει μαγεία, έτσι; Δεν ξέρω, το να βλέπεις ενήλικες να τρέχουν γύρω-γύρω σε ένα χωράφι κρατώντας σκουπόξυλα ανάμεσα στα πόδια τους έχει κάτι ανεκτίμητο. Οι κανονισμοί μεταφέρονται αυτούσιοι, και μάλιστα αν κάποιος αφήσει το σκουπόξυλό του να ακουμπήσει στο έδαφος, βγαίνει από τον αγώνα για 15 δευτερόλεπτα. (Επειδή τόσο χρόνο θα χρειαζόταν ο μάγος μέχρι να πέσει στο έδαφος και να πετάξει ξανά- ειλικρινά σας μιλάω τώρα, δεν τα βγάζω από το κεφάλι μου.)
Όσο για την χρυσή, είναι απλά ένας άνθρωπος που φοράει μια κάλτσα κάπου πάνω του με ένα μπαλάκι μέσα- και πάλι, δεν τα βγάζω από το κεφάλι μου αυτά πράγματα. Δες:
Για την ιστορία, το 4ο (ναι, ελπίζω μη σου διέφυγε, τέταρτο) Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κέρδισε το Πανεπιστήμιο του Μιντλμπέρι για 4η φορά (ούτε ο Σεργκέι Μπούμπκα τέτοιο πράγμα) κατατροπώνοντας στον τελικό το Ταφτ.
Και μην ξεχνάς. Κάποιος από αυτούς τους ανθρώπους είναι ο επόμενος Μαρκ Ζούκερμπεργκ.
Πηγή : www.yupi.gr